Costa Rica: Pura vida!

Hier is ‘ie dan, op veler verzoek: de eerste blog! Sorry Mell, hij is toch wel lang geworden...

Woensdag 5 februari was het eindelijk zo ver. Na een nacht van weinig slaap stapten we rond 05.00 in de auto naar Brussel. De vlucht naar New York verliep goed en eenmaal aangekomen in de VS zien we dat er een dik pak sneeuw ligt. Hierdoor loopt ook onze vlucht naar San Jose zo’n 1,5 uur vertraging op. We komen uiteindelijk om 23.30 aan in Costa Rica, waar Juan Carlos en zijn broertje David ons al staan op te wachten. We rijden naar het appartement van Juan Carlos waar wij de komende dagen mogen verblijven. Heel de koelkast ligt al vol met bier en we drinken er meteen maar een op. Ik voel me ‘one of the guys’…

De volgende dag doen we rustig aan; een beetje bijkomen van de vlucht. Wanneer ik wil gaan douchen blijkt deze ijskoud te zijn! Juan Carlos: “ohja, dat was ik even vergeten, die moet ik nog maken”. Ik heb nog nooit zo snel gedoucht, maar gelukkig kunnen we buiten in het zonnetje opwarmen. Stefan en ik gaan opzoek naar een bakkertje, waar we ons ontbijt kunnen kopen, maar daarna kunnen we de weg terug naar het appartement niet meer vinden. De eerste keer verdwaald! David en zijn moeder pikken ons op met de auto, gelukkig. Daarna gaan we naar een park vlakbij. Een soort dierentuin… We beginnen bij de slangen. Ja, dan hebben we dat maar vast gehad. Ik weet niet of het door mijn bloedsuiker komt of door al die slangen om mij heen, of de combinatie, maar ik viel bijna flauw. Snel door naar de vlindertuin en de mini boerderij haha! ’s Avonds maken we met zijn vijven (Juan Carlos, David, moeders, Stefan en ik) een tocht met de auto en zien we een mooie zonsondergang. We drinken ergens “café con leche” (koffie) en kijken uit over de verlichte stad.

De dagen die volgen staan al grotendeels volgepland. Met de vader van Juan Carlos en een vriend van hem brengen we een bezoek aan de Poas vulkaan. We nemen een mooie route en onderweg stoppen we een paar keer om foto’s te maken van het uitzicht en om verse aardbeien te kopen. Nadat we de geiser van de vulkaan hebben gezien lopen we verder door het woud naar een lagune. ’s Middags rijden we naar de termale baden, waar we een bad nemen in het warme water van de vulkaan.

Zaterdag hebben we onze tassen weer ingepakt en rijden we met Juan Carlos en zijn vader richting Abangares. Het plan is om te overnachten in Punta Arenas en voordat we daar aankomen brengen we eerst een bezoek aan Tarcoles. Vanaf de brug over de rivier zien we tientallen krokodillen liggen! Fotomomentje. Punta Arenas is een havenstadje waarvandaan de ferries naar het schiereiland vertrekken. We wandelen over de boulevard en zien alweer een prachtige zonsondergang.

Uiteindelijk gaan we overnachten in een hotel in Miramar (want hier hebben ze douches met warm water, iets waar ik heel erg naar verlang! De douche in het appartement is nog steeds kapot [lees: ijskoud]…) Dus ik douche hier uitgebreid, twee keer. Fijn ook dat ze hier wifi hebben, dan kunnen we de foto’s op facebook zetten. Zondag: de dag van de fietstocht. Juan Carlos heeft Stefan en hem ingeschreven voor een mountainbike tocht in de omgeving van Abangares. 22 kilometer in 37 graden. Voor de lol… Yeah, ik ben blij dat ik niet mee hoef te doen en ik ga met vaders naar een strandje in de buurt: Playa Blanca. De naam zegt genoeg denk ik. Jammer alleen dat de communicatie tussen ons niet echt soepel verloopt, want vaders (Eduardo) spreekt totaal geen Engels en mijn Spaans is ook niet meer wat het is geweest… Dus het is een beetje gebrekkig met vooral gebaren. ’s Middags gaat hij terug naar huis en wij rijden verder naar Malpais. Precies op tijd komen we aan bij het strand om foto’s te maken van de zonsondergang. Daarna gaan we naar een zwembad dichtbij, waarvandaan we een supermooi uitzicht hebben over de zee. Drankje erbij en genieten maar! Wanneer we ’s avonds aankomen bij het strandhuis van de familie is het nogal een tegenvaller. Het eerste wat ik zie als we binnenkomen is een mega grote kakkerlak! Ieww… Sowieso ziet het huis er nogal vies uit, dus mijn plan is om morgen eerst schoonmaakspullen te kopen. Het liefst zou ik nu vluchten naar een hotel, maar ja mam, hier moet ik even doorheen. En bij daglicht ziet het huis er gelukkig al wat beter uit.

Malpais is een leuk dorpje met een hele relaxte sfeer. Ik denk dat ik er inmiddels mee ben aangestoken. Er lopen hier vooral veel surfers rond en we zien mensen met een gebruinde huid, waarvan ik niet wist dat die tint bestond. Na een heerlijk ontbijtje bij de plaatselijke bakker/café, rijden we naar Montezuma. Net zo’n dorpje als Malpais, maar de reden voor deze rit is een bezoek aan de waterval. Om de waterval te bereiken moeten we een ‘wandeling’ maken over rotsen, door riviertjes en door het bos. Een hele beproeving, maar het is het waard. De waterval is prachtig en we nemen een verkoelende duik in het water. Konden we hier maar wat langer blijven, maar nee, het strakke schema zegt dat we weer terug moeten om op tijd bij het zwembad te zijn om hier de zonsondergang te zien. Volgens Juan Carlos een van de mooiste plekken om het te bekijken. ’s Avonds heeft Juan Carlos verse vis klaargemaakt die we onderweg naar Montezuma hadden gekocht (gewoon thuis uit de vriezer van een oude man, heel normaal hier). Het smaakt in ieder geval heerlijk. Dan komen ook de oom en tante (Leed en Grettel) aan. Zij blijven de komende dagen bij ons, wanneer Juan Carlos weer terug gaat naar San José voor zijn werk. Oom en tante zijn erg aardig, maar spreken helaas ook geen Engels… Gelukkig begrijpen we elkaar wel redelijk en zit ik met tante erg op één lijn: eerst schoonmaken, dan uitrusten. Naast schoonmaken zorgt ze de volgende dagen ook voor het ontbijt, lunch en diner. Daarbij kan ze heerlijke koffie zetten, met Costa Ricaanse koffiebonen. Jammer dat we niet wat mee kunnen nemen in onze backpacks!

Op dinsdag is het er dan echt van gekomen: we hebben op het strand gelegen! Malpais heeft waarschijnlijk het mooiste strand van Costa Rica en daar moeten we natuurlijk wel van profiteren. Probleempje in Malpais is alleen de water- en elektriciteitsvoorziening. Regelmatig komt er geen water uit de kraan, dus hoe gaan we dan douchen? Nee, ik hoef nu niet eens warm water, gewoon water, dat is al voldoende. Op de momenten dat er wel water is, vangen we dit op in kannen en emmers. En ja, zo hebben we denk ik de meest primitieve douche tot nu gehad… Maargoed, ik ben besmet geraakt met het surferssfeertje en kan er alleen nog maar om lachen. Wanneer we gaan slapen zie ik een salamander op de muur van onze slaapkamer lopen. Het maakt me niet eens meer uit. Normaal zou ik waarschijnlijk gillend wegrennen, maar nu ga ik gewoon slapen.

Midden in de nacht worden we wakker. Ik tik Stefan aan: “hoor je dat?”. Stefan: “Ja, dat is een aap…”. Het is een enorm lawaai, en het lijkt of er een gorilla naast het huis staat. Ik probeer het geluid op te nemen met mijn telefoon, maar helaas is het niet goed te horen. Dus jullie moeten het maar even youtuben. Anyway, het is een normale aap en daarnaast horen we ook vogels, hagedissen en vele andere geluiden uit de natuur om ons heen. En… ik val gewoon weer in slaap.

Tante staat ’s ochtend alweer in de keuken om het ontbijt klaar te maken: pinto -> rijst met bonen. Iets wat ik echt niet weg krijg als ik net wakker ben, dus ik houd het bij brood met ei. En koffie natuurlijk. Alle maaltijden bestaan hier trouwens uit rijst en bonen. Salade met patat + rijst, spaghetti + rijst, soep + rijst… Alles!

De rest van de dag gaan we naar het strand en we nemen oom en tante mee naar het zwembad. We kunnen lekker luieren in en rond het huis. Zo ligt Stefan in onze net gekochte hangmat, een cadeautje van ons voor het strandhuis (ik ga er niet meer in liggen want dan word ik ‘zeeziek’, dus…). Ook hebben we alvast ons ticket geboekt voor het vervolg van onze reis: Colombia. Voordat we daar aan zullen komen, zijn we eerst nog van plan om de volgende twee weken de Caribische kust van Costa Rica, Bocas del Toro (Panama) en Nicaragua te bezoeken. Meer daarover in onze volgende blog!

Hasta luego! xxx