Peru; het land van de slang, de poema en de condor

Gezien Stefan in La Paz de oplader van zijn tablet is vergeten, was het helaas niet eerder mogelijk om ons verhaaltje te plaatsen. We zijn inmiddels ons volgende land, Bolivia, alweer uit, maar hier is die dan alsnog, onze blog van Peru!

Zon, zee, strand

Na onze laatste dagen aan het strand van Ecuador, namen we de bus vanuit Guayaquil naar Mancora, in het noorden van Peru. Onze eerste ‘lange’ busreis van zo’n 9 uur. Dit is wel inclusief de grensovergang, dat gelukkig erg gemakkelijk verliep. Ons hostel in Mancora hadden we voor drie nachten geboekt, dus dat betekende ook drie dagen op het strand liggen en verder helemaal niets doen. Dit vooraf geplande ‘rustmomentje’ in onze reis kwam goed uit, want ik voelde me niet helemaal fit meer. Maar dat zou ook kunnen komen door de malariapillen die we daar moesten slikken… Anyway, de zon en het strand (en drie dagen even geen lokaal eten, maar lekker westers zoals pizza en steak) deden me goed. Helemaal opgeladen konden we door naar onze volgende bestemming: Lima.

Lima

Om tijd te besparen besloten we om vanuit Tumbes het vliegtuig te nemen naar Lima, aangezien je anders zo’n 20 uur in een bus zit. Het vliegveld van Tumbes was zo klein dat het meer weg had van een kantine dan een luchthaven. Ik denk dat Rotterdam airport nog drie keer groter is… Na ons heerlijke avondeten, bestaande uit een hotdog, een tosti en een zak chips, want meer verkochten ze daar niet, namen we om 21.30 het vliegtuig en kwamen we ongeveer twee uur later aan in de hoofdstad. Hier werden we opgewacht door Jorge en Marielena, die ons meteen een gedeelte van de stad lieten zien. We verbleven bij hen thuis, vlak bij het centrum, en konden na onze nachtelijke city tour gaan slapen in een heerlijk bed. Ze wonen samen bij de moeder van Marielena en hun hond, de blinde poedel genaamd: Little Ball. Wel toepasselijk want dit kleine, grijze hondje is een echte pluizenbol en doordat hij blind is nog schattiger is.

De volgende dagen namen Jorge en Marielena ons mee de stad in en bekeken we onder andere het oude, koloniale centrum, het strand en de toeristische wijk Miraflores. Op onze ‘to do list’ stonden heel wat gerechten die we moesten proeven en ook het bekende lokale drankje Pisco Sour. We proberen deze cocktail in het Bolivar Hotel, waar het schijnt dat dit drankje is uitgevonden. Het bestaat onder andere uit de likeur Pisco, limoensap en eiwitschuim. Lekker, maar wel erg sterk! Zeker omdat we dit dronken vóór onze lunch… Na wat sightseeing gingen we lunchen bij Punto Azul, een beroemd visrestaurant en dat merkten we, want we moesten een half uur buiten in de wachtrij staan. Maar dan heb je ook wat. We aten hier ceviche, maar niet zoals in Costa Rica of Ecuador. Hier is de ceviche bijna rauwe vis, maar gekookt in limoensap en ui. Heerlijk! En ’s avonds kregen we te horen dat we anticucho, oftewel koeienhart zouden gaan eten. Nouja, na de maag en de darmen geproefd te hebben in Ecuador, kan het hart er ook nog wel bij. Maar anders dan verwacht smaakte dit erg goed!

Verder bezochten we in Lima ook opgravingen en ruïnes die midden in de stad zijn gelegen. En met Lucho, een andere vriend uit Lima, zijn we uiteten gegaan en hebben we voor het eerst ‘cuy’ oftewel cavia geproefd. Maar, dit was slechts een klein stukje en niets zoals we later tijdens onze reis nog zouden eten. Onze indruk van Lima was erg goed. Misschien scheelt het dat we er in een weekend waren, want normaal gesproken schijnt het een chaos te zijn, vooral het verkeer. Maar na één middagje in het verkeer van Lima waren we al gewend aan de agressieve rijstijl en het eeuwige getoeter. Zelfs wanneer er niks aan de hand is wordt die claxon ingedrukt, ik denk dat het daar het belangrijkste onderdeel van de auto is. Mede door Jorge en Marielena hebben we een goed beeld kunnen krijgen van deze enorme stad met 10 miljoen inwoners. Maar na ons laatste uitgebreide ontbijt was het tijd om afscheid te nemen en verder te gaan (met de bus) naar Ica.

Ica en omgeving

Ica zelf blijkt een plaatsje van niks. Hier valt weinig te beleven, maar het is wel een goede uitvalsbasis om activiteiten in de omgeving te doen. Zo maken we vanuit Ica een ochtendexcursie naar Paracas. Vanuit dit kleine kustplaatsje vertrekken de boten naar de Ballestas eilanden. Een soort mini Galapagos, want hier leven veel verschillende vogel- en diersoorten. Zo zien we tijdens onze tour onder andere zeehonden, zeeleeuwen, pinguïns en héél veel vogels. Die middag maken we ook een excursie naar Huacachina, een klein gehucht gelegen in de woestijn. Hiervandaan crossen we met een ‘buggy’ over de zandduinen en tussendoor stoppen we om te ‘sandboarden’. Ik vond de duinen nogal hoog en durfde ze niet allemaal aan, maar Stefan had de tijd van z’n leven. Zittend, staand en op onze buik, gleden we van de zandduinen af, om vervolgens met de buggy (dat soms ook meer weg had van een achtbaan) door te rijden naar de volgende afdalingen.

De mysterieuze lijnen van Nazca

Vanuit Ica hebben we ook een dagtrip naar Nazca gemaakt. Hier zouden we om 11.30 een vlucht gaan maken over de beroemde Nazcalines. Maar latin-time natuurlijk, dus dat werd 13.00. De vlucht duurde 35 minuten en ging per klein vliegtuigje, waar slechts 7 personen in kunnen. De eerste 5 minuten gingen prima, maar daarna werd ik heel erg misselijk (ondanks m’n pilletje!) en de laatste 5 minuten had ik echt dat zakje in de stoel voor me nodig! Bij Stefan kwam de vliegangst weer enigzins opspelen, dus al met al kunnen we zeggen dat we dit niet nog een keer zullen doen. Maar… het uitzicht vanuit het vliegtuigje was indrukwekkend. En daar gingen we natuurlijk voor. De mysterieuze lijnen en figuren die al eeuwenlang in de grond gegraveerd staan zijn goed te zien en het was dan ook zeker de moeite waard!

Cusco

En toen was het alweer tijd om door te gaan naar ons volgende hoogtepunt (letterlijk en figuurlijk): Machu Picchu. Maar voordat we daar naartoe gingen, bleven we eerst een tijdje in Cuscso om te wennen aan de hoogte. Na een busrit van 18 (!) uur, onze langste tot nu toe, kwamen we aan in deze stad die op 3600 meter boven zeeniveau ligt. En dat merkten we goed. Ons hostel lag in de wijk San Blas, waardoor we elke dag omlaag naar het centrum moesten lopen én omhoog naar ons hostel. In een van de straten moesten we 78 treden beklimmen (ja ik heb ze geteld…) en na 10 waren we al buiten adem. Oma, we hebben nu een beetje een idee hoe je je voelt.

Daarnaast was de temperatuur overdag aangenaam, maar ’s avonds heel erg koud. En vooral in onze kamer voelde het aan als een vrieskist. De hoogte heeft ook andere gevolgen. Zo hoorden we dat we hier allemaal een stukje langer zijn en dat het water bijvoorbeeld al kookt bij 83 graden!
Aangezien we een wat ‘langere’ tijd in Cusco verbleven, hebben we besloten om hier wat Spaanse lessen te volgen. Van vrijdag t/m maandag hadden we elke dag 6 uur les. ’s Ochtends drie uur grammatica en ’s middags drie uur praktijkles. Dat hield in dat we met onze leraressen Mary en Mery, door ons M&M genoemd, de stad in gingen bijvoorbeeld naar musea of naar de markt en naast dat we op deze manier ook wat van de stad zagen, spraken we Spaans met onze leraressen. Voor mij was het een goede manier om mijn geheugen op te frissen en de basis te herhalen. Nu moet ik alleen blijven oefenen!

In Cusco wonen veel mensen die geloven in of het katholicisme, of het Inka-geloof. Een groot gedeelte spreekt hier naast Spaans daarom ook Quechua (spreek uit als Ketsjua), de oude taal van de Inka’s. Mijn lerares spreekt ook Quechua en vertelde ons dat Cusco voorheen Q’osqo heette. Ze spreken een beetje met een rare klik, waardoor het soms meer weg heeft van een Afrikaanse taal. Het geloof van de Inka’s is niet in een God, maar in de aarde, de bergen, en de zon. Ook wel gezien als de slang, de poema en de condor. Wist je trouwens dat Cusco de vorm heeft van een poema? De aarde noemen ze Pacha mama, en is hier nogal heilig. Daarom ‘offeren’ ze bijvoorbeeld elke keer een beetje eten of drinken aan de aarde, voordat ze zelf eten of drinken. De woorden Pacha mama, slang, poema en condor zullen we tijdens onze reis nog veel vaker gaan horen!

Dinsdag was onze ‘vrije’ dag in Cusco en dus besloten we om vandaag mee te gaan met de Free Walking Tour. Ook Alonso, Stefans vriend die hier woont, ging met ons mee. De tour zelf liet een gedeelte van de stad zien, maar viel verder een beetje tegen. Het was meer een promotiepraatje voor sommige restaurants en musea. ’s Middags zijn we met Alonso naar een restaurant gegaan waar we dan eindelijk de beruchte cuy hebben gegeten. Één cavia voor ons drieën was genoeg. Niet dat er zoveel vlees aan zat, maar het was meer om te proberen. En het was niet vies. Stefan vond het een beetje smaken naar haas, terwijl ik sommige stukjes meer weg vond hebben van makreel… Nou ja we hoeven het in ieder geval niet nog een keer, dus we hoeven ook niet wekelijks een bezoekje te brengen aan de dierenwinkels in Nederland. Verder zat er bij het gerecht ook ‘rocotto relleno’ (een gevulde peper met aardappel en gehakt, erg lekker!) en dronken we het typische drankje ‘chicha morada’ er bij. Dit is gemaakt van een paarse maissoort en ook erg lekker.

Machu Picchu

En dan eindelijk is de dag daar. We gaan naar Machu Picchu!!! Dat betekent wel om 05.00 opstaan, want om 06.00 staat de taxi voor de deur die ons naar het busstation brengt. Hiervandaan rijden we 1,5 uur met de bus naar een treinstation (die van Cusco zelf is in onderhoud) en daarvandaan gaan we met de trein naar kilometerpunt 104. En hier begint onze inca trail. Van half 11 tot kwart voor 5 lopen we met onze gids door de bergen, de jungle en langs oude ruïnes. Het is best zwaar in de zon met onze rugzak en steeds die oude trappetjes op en af. We eten ons lunchpakketje op bij de ruïnes van Winay Wayna, met een prachtig uitzicht over de bergen! Aan het einde van de middag bereiken we de Sungate en kunnen we Machu Picchu zien liggen. Nog even doorzetten en dan komen we eindelijk aan bij het einde van de Inca Trail. Machu Picchu is bijna gesloten voor bezoekers, waardoor we wat mooie foto’s kunnen maken met een zo goed als leeg ruïnecomplex! En dan snel naar het busstation voor de laatste bus naar Aguas Calientes, ook wel Machu Picchu Pueblo genoemd. Na een douche en een snel diner met onze gids, duiken we meteen ons bed in, want we zijn kapot. Daarbij moeten we de volgende dag ook weer vroeg op. De wekker gaat al om 04.15, snel douchen, tas inpakken en ontbijten om op tijd, half 6, bij het busstation te zijn. Hier nemen we de bus terug naar boven, zodat we om 6 uur in Machu Picchu kunnen zijn. We krijgen een rondleiding van onze gids en na twee uur zijn we vrij en kunnen we op ons gemak nog wat rondlopen en foto’s maken.

Nog meer ruïnes in Ollantaytambo

’s Middags nemen we de trein terug naar Ollantaytambo, waar we nog een nacht zullen verblijven. En het hotel wat geboekt is (al vanuit Nederland) is een aangename verassing. Een heerlijk groot bed, met zachte, donzen dekens en een uigebreide badkamer met zeepjes, shampoo en zachte handdoeken. Tja, we zijn zulke ‘luxe’ niet meer gewend na onze verblijven in hostels. Na een heerlijke, lange nacht, gaan we de volgende dag de ruines van Ollantaytambo bezoeken. En alhoewel we er inmiddels al veel hebben gezien, is dit complex toch ook weer indrukwekkend. Met een gids lopen we een route door het complex, waardoor we een goede uitleg krijgen. En wist je dat dit complex de vorm heeft van een lama?

Verder is er in het dorpje niet veel te beleven, dus nemen we ’s middags de bus terug naar Cusco. Hiervandaan gaan we ’s avonds met de bus naar Arequipa, een rit van zo’n 10 uur…

Arequipa

We hebben de kou (en hoogte) van Cusco achter ons gelaten en komen aan in het ‘warme’ (20 graden) Arequipa. Nadat we een kleine siësta hebben gehouden, gaan we ’s middags mee met een free walking tour. Een andere dan in Cusco, want die viel een beetje tegen. Maar deze tour was erg leuk en duurde wel drie uur! In ieder geval was het een uitstekende manier om de highlights van de stad te zien. Vooral het grote plein, dat in elke Peruviaanse stad ‘Plaza de Armas’ heet, is erg indrukwekkend. En bij toeval zagen wij hier een Nederlandse vlag buiten hangen. Zou dat voor Koningsdag zijn? Het bleek een bar/restaurant te zijn van een Nederlandse eigenaar, die deze dag, 26 april, alle Nederlanders in Arequipa had uitgenodigd om Koningsdag te vieren. Binnen was de feestversiering compleet met oranje ballonnen en rood-wit-blauwe slingers én uitzending gemist! Helaas was het niet erg druk, van de 12 Nederlanders die permanent in Arequipa wonen, kwamen er 6, en wij waren de enige toeristen. Één van die Nederlanders beveelde ons aan om een twee daagse tour naar de Colca Canyon te maken. Wij wilden dit eigenlijk in één dag doen, maar dat zou wel heel erg vermoeiend worden. Dus besloten we de volgende dag om deze tour te boeken. Nouja, Stefan heeft dit uiteindelijk geregeld, want ik was deze dag helemaal op en heb het grootste gedeelte van de dag geslapen.

Condors in de Colca Canyon

Helemaal uitgerust beginnen we aan onze excursie naar de Colca Canyon, dat vooral bezoekers trekt vanwege de condors die je hier kunt spotten. Maar voordat we dat gaan doen, rijden we met de bus richting het dorpje Chivay. Onderweg maken we diverse stops, om vicuñas te bekijken (lijkt een beetje op een kruising tussen een hert en een lama) en om coca thee te drinken. Vandaag bereiken we namelijk een hoogte van 4900 meter (!), dus we kunnen wel wat coca gebruiken. We rijden door een prachtig landschap en zien bergen en vulkanen met besneeuwde toppen. Aan het einde van de middag bezoeken we ook de ‘hot springs’ bij Chivay, waar we lekker kunnen opwarmen in het hete water. Na het diner waarbij wij een voorstelling kregen met traditionele dans en zang gaan we vroeg naar bed, want de volgende dag gaan we om 06.00 uur verder. De condors zijn echte ‘vroege vogels’, want die laten zich na een uur of 10 niet meer zien! Nadat we nog een paar korte stops hebben gemaakt in een aantal kleine dorpjes, waar jonge meisjes een dansje opvoeren op een heel irritant muziekje… nogal toeristisch… komen we eindelijk aan bij Cruz del Condor. We zien tientallen condors vliegen, en het heeft iets weg van een vliegtuigshow. Erg indrukwekkend en hele mooie dieren!
Dan zit het bezoek aan de canyon er alweer op en nemen we de bus naar Puno, onze laatste stop in Peru! Oja onderweg zien we nog vele rotsformaties, en wist je dat één daarvan een vorm van een lama heeft?

De drijvende eilanden bij Puno

We komen ’s avonds aan in Puno, een niet veelzeggende stad, waar je eigenlijk zo snel mogelijk weer weg wilt. Ons plan is om hier te overnachten en de volgende dag naar het eiland Amantani te gaan, gelegen in het Tititcaca meer, waar je kunt overnachten bij een lokale familie. Maar Amantani is ook erg basic. Geen elektriciteit, geen stromend water… Eigenlijk heb ik hier even geen zin meer in en daarom besluiten we in plaats daarvan naar andere eilanden te gaan, maar dan als dagexcursie. We bezoeken de ‘drijvende’ Uros eilanden, die geheel uit riet bestaan. Het is indrukwekkend om te zien hoe die eilanden zijn gebouwd en hoe de mensen hier leven, maar tegelijkertijd is het ook erg toeristisch en proberen de inwoners je allerlei souvernirs aan te smeren. Wanneer ze dan ook nog ‘Vamos a la playa’ gaan zingen als we weer wegvaren, is het Disney-gevoel compleet. Een beetje jammer… ’s Middags gaan we naar een andere plek, waarvandaan we een prachtig uitzicht hebben en ook weer oude inka ruïnes bezoeken. Ook zien we hier een rots met magnetische krachten, in de vorm van… een poema. Natuurlijk. We boeken nog een nachtje bij in Puno, niet omdat we het hier zo leuk vinden, maar omdat we de volgende ochtend de bus willen nemen naar Copacabana. Nee niet in Brazilië, maar in Bolivia, ook gelegen aan het Titicaca meer. Wist je trouwens dat ook het Titicaca Meer een vorm van een poema heeft ;-) ?

Xxx Lisanne en Stefan